Zwanger=ook dommer??
Met nog bijna 4weekjes te gaan word deze mama in spe er niet rustiger op. Kan steeds moelijker mn draai en rust vinden, veel dingen worden me teveel en het lijkt er soms op dat nadenken ook moeilijker word. Als voorbeeld dat ik gewoonweg niet meer weet wat de hoofdstad van Zweden is..."Denemarken", roep ik uit om daar meteen achteraan te zeggen, "Nee, dat kan natuurlijk niet". Nu zullen jullie je misschien afvragen hoe komt ze daar nou weer bij. Nou, aangezien mijn lieverd in het onderwijs zit, en ontzettend leergierig is, ja echt lieve lezers, deze man zuigt alle informatie op als een spons en onthoud ook nog eens alles. Maar goed dat ter zijde, ik ben gewoonweg niet zo'n ster in topografie en soms doen we dan een soort quiz (ook dit moest ik vragen" Kwis hoe schrijf je dat"?) haha erg grappig allemaal als Cynthia weer eens een heel raar antwoord geeft. Maar vanmorgen vond ik het niet meer zo grappig, sterker nog, moest er gewoon van huilen. "Ik ben gewoon doohoom"... Na geruststelling van mn schat en veel kusjes zijn we er verder maar niet op door gegaan.
Wat ik eigenlijk aan wil gegeven, IK BEGRIJP ER SOMS NIKS MEER VAN!!! Van zoveel dingen niet, komt dit gewoon weg door die hormonen, of raak je als je zwanger bent een paar hersencellen kwijt, sta je die af aan je kind ofzo??? Ook dichten ben ik nu op de één of andere manier verleerd, kom niet verder als bv blauw, van jou, hou....(dit is een voorbeeld hé, niet dat jullie nu denken, blauw? Dus een jongetje??) Ben er soms ook gewoon niet meer bij, dan word er een verhaal verteld en ik hoor mezelf dan..'moeten we nou wel of geen jasje kopen, straks zijn die rompertjes te klein en zal ik witte of grijze lijstjes doen, of zal ik me toch gewoon laten harsen..?? Vervolgens weet ik dus al niet meer waar het hele gesprek over ging en knik dan maar een beetje ja en zeg uhu. Dit alleen bij visite, want bij mn lieverd zeg ik gewoon, "sorry maar ik heb niet alles meegekregen.".en zo geduldig als hij is herhaalt hij het dan. Geloof me ik probeer het echt wel, om erbij teblijven mr poeh, er gaat nog zoveel gebeuren en wanneer, waar en hoe? Tja, dat weet niemand... Tot die tijd is het dus afwachten en proberen om er zo goed en kwaad als ik kan erbij te blijven en hopen dat dit allemaal weer goed komt als onze kleine spruit er is, zucht....
reacties (0)